Ve Hayat İlk Kez Bu İki Büyük Yüreğe Yenildi Sonunda Aşk Kazandı 2
Ama gel gör ki Seher sigarayı bırakmamıştı, sevgilisinin yanında içmiyordu ya gene de gizli gizli içmekten de vazgeçmiyordu. İstiyordu bırakmayı ama bırakamıyordu ve sigara artık onun için bir dost değil peşini bırakmayan azılı bir düşman olmuştu. Bir süre sonra öksürükleri çoğaldı, bunu fark eden Okan dayanamayarak sordu Seher’e,
'Sigarayı bıraktın dimi hayatım?'
'Evet..'
'Ama bu öksürükler hiç iyiye alamet değil. Hadi inat etme ve gel de şu hastalığını bir kontrol edelim. İlerleme olabilir.'
'Olmaz..'
'Lütfen benim için.'
Okan bu ısrarlarına devam edince Seher de dayanamadı daha fazla ve gitti kontrollere ya korkuyordu. Çünkü biliyordu ki hayat en mutlu olduğu anlarda çalardı umutlarını. Genç kız gene böyle bir hırsızlık olayının yaklaştığını hissetmişti. Düşündüğü gibi de oldu. Genç kızın hastalığı oldukça ilerlemişti ve artık çok fazla bir şansı kalmamıştı. Doktorlar ve Okan hastaneye yatması konusunda ısrar ediyordu ama hepsi biliyordu hiçbir şeyin yapılamayacağını. Seher ise bunu kabul etmiyordu. Bu yüzden de sürekli kavga ediyorlardı Okan’la.
O gün Beşiktaş sahili iki sevgiliyi de ilk kez bu kadar kırıcı görmüştü birbirine karşı. Okan çılgın gibi bağırıyor, Seher’de hem bir şeyler anlatmaya çalışıyor hem de ağlıyordu.
'Anlamıyorum Seher, anlayamıyorum. Hastaneye yatmalısın iyileşebilecekken bunu yapmıyorsun.'
'Yalan söylüyorsun iyileşmeyeceğimi biliyorsun.'
Evet Okan Seher’in asla iyileşmeyeceğini biliyordu. Tek istediği sevgilisinin son günlerinde çekeceği acıyı hafifletmek istemesiydi ve bu ancak hastanede olurdu.
'Saçmalama, ben senin iyileşmeni istiyorum. Seninle bir gelecek istiyorum anlasana.'
Sonra garip bir tavırla devam etti Okan,
'ama sen bunu istemiyorsun itiraf et.'
Seher ağlıyordu ve konuşamıyordu ama Okan sözlerine devam ediyordu.
'Seher.. Canım.. Sen benim kanımsın, senin iyi olmanı istiyorum. Seninle birlikte yaşlanmak istiyorum ama eğer sen hastaneye gitmeyi kabul etmezsen o zaman hiçbir şansımız kalmayacak.'
'Olmaz..'
'Allah’ım, o aptal kafan neden anlamıyor. Yoksa beni sevmiyor musun Seher. Anla hastaneye yatman gerekiyor.' Okan iyice çıldırmıştı. Seher gözyaşlarını sildi, Okan’ın sakinleşmesini bekledi. 'Sen hayatın bana sunduğu ilk güzel şeysin sevdiğim. Hayat hiçbir zaman dost olmadı bana. Hep yastığımın altındaki hayallerimi çaldı; ailemi, sevdiklerimi dostlarımı aldı benden ve ben hep çaresiz baktım arkalarından. Sonra hayallerimi bıraktım, yeni umutlar beslemeyi bıraktım da insanlardan, sevgiden kaçtım hep. Hayatın onları da benden çalması korkuttu beni. Sadece sende bu korkumu yendi de yüreğim yeniden yeşillendi ruhum, yeniden baharın kokusu geldi burnuma.' Gözünden akan bir damla yaşı sildi Okan, Seher karşısında hem ağlıyor hem de anlatmaya devam ediyordu. 'Ve şimdi gelmişsin bana hastaneye yat diyorsun. Ben biliyorum ki hiçbir işe yaramayacak Tek bir şey istiyorum; en azından hayat her şeyimi çalmadan benden ilk kez verdiği senle birkaç günde olsa mutlu olayım. Onu hiç kaybetmeyeceğimi düşüneyim. Bir kez de olsa hayatın güldürdüğü şu yüzüm gözlerim kapanırken de gülsün. Ben istemez miyim seninle yaşlanmayı sanıyorsun ama sen beni kandırıyorsun biliyorum ki iyileşmeyecek bedenim; hem dost bildiğim sigaranın hem de hayatın benden çaldıklarıyla yaralandı iyice ve yaralarını asla saramayacak. Bu yüzden isteme benden bunu çünkü ben acı duymadan ama mutsuz ölmek yerine; acıların en fazlasını çekip senin ellerinde, senin yanında ölmeyi tercih ederim.' Seher sözlerini bitirip baktı Okan’ın gözlerine. Okan konuşamıyordu, sadece sustu. Ama gene de fikri değişmemişti. Hastaneye yatması konusunda ısrara devam etti.
Seher’de sonunda kabul etmek zorunda kaldı. Evet Seher’in hastanedeki birinci ayıydı. İyice kötüleşmişti; ama düşündüğü olmamıştı, Okan sevdiğinin yanından hiç ayrılmadı. İşinden süresiz izin almıştı. Her gece saçlarını okşayarak uyutuyordu Seher’i. Ona gelecekle ilgili güzel planlarından, çocuklarından, iki katlı evlerinden bahsediyordu. Seher çocuklarına isimler koyuyordu, biliyordu gerçekleşmeyecek ama gene de ümit ediyordu. Evet hayat karşısında ilk kez kendini güçlü hissediyordu ve hayat her şeyini çalmak üzereyken o inadına sakladığı hayallerini çıkarıyordu sevgilisi geldiğinde.. İnadına umut besliyordu yatağının altında, hastane köşesinde. Yoğun bakımda da Okan yalnız bırakmadı sevdiğini.. Evet Seher artık hiçbir şeyin farkında değildi yada herkes öyle sanıyordu ama Okan biliyordu ki o elinden tutanın sevdiği olduğunu biliyordu. Okan’ın anlattıklarını hala hayal edebiliyordu çünkü yüzü hep gülümsüyordu. Aradan birkaç gün daha geçti ki Hayat bu sefer Seher’i çalmıştı Okan’dan. Bu sefer ilk kez genç kızın yaşamından değil, başka birinin yaşamından onu çalmıştı. Ama Okan vazgeçmedi, hayatın Seher’i ondan çaldığına asla inanamadı.
Seher hastanedeyken, ikisi için aldığı evlerini düzene soktu hemen ve sevdiğinin özel bir izin alarak oraya gömdü genç adam. Ömrü boyunca hiç evlenmedi. İki çocuğu evlat edindi ve her gün çocuklarıyla, eşiyle birlikte evlerinin bahçesinde kahvaltı yaptı. Her gün eşiyle hayaller kurdu yine ve yeniden. Seher’i asla terk etmedi.
Ve hayat ilk kez bu iki büyük yüreğe yenildi, sonunda aşk kazandı… Hayat ise başka yaşamlar aradı; yastık altlarından çalacak hayaller bekledi, umutları köreltti ama asla Seher’le Okan’a dokunamadı...
İstanbul Özledin Mi Beni