Ben sevdamı maviye yükleyip gönderdim sana. Ne varsa kendime dair çıkardım hepsini ve sundum ellerine. Beynimde benliğimde yüreğimde gizli bir şey kalmasın öylece beni bil diye.
Öfkeden, şüpheden, acıdan arındım. Sana koştum seni bulurum sandım, uzaklıkları aştım. Adını haykırdım dağlara yankılanan sesimi bir ben duydum. Çocuk gibi kayboldum koca koca kentlerin ortasında, bir başıma yabancı yüzlere baktım.
Seni çağırdım gelesin diye, beni kayıp iklimlerden alıp bahara taşıyasın diye..Gelmedin..
Gülüşlerim yüzümde soldu, sensizlik gözyaşı olup aktı, yüreğim ıslandı. Yıldızlara baktım biri sensindir diye, orada da yoktun. Oysa sana koşuyordum ben içimde deli bir özlem, anlatılmaz bir aşk hasretiyle sana koşuyordum.
Nerede olduğunu bilmiyordum ama seni bulacağıma dair umudumu büyütüyordum içimde. Böyle bir sevdayı duyup da gelmemen mümkün müydü?
Ben anlatamasam sana mavilerim anlatacaktı. Denize bakacaktın ben, hangi kuş konsa pencerene “aşk aşk” diye ötecekti.
Duyacaktın, yüreğin coşmuş bir ırmak gibi bana akacaktı, yüreğini dinleyip bana gelecektin..Gelmedin...
Şarkılar adadım sana, içinde hep sen vardın. Seni yaşatmaya, sensizliğinde de yaşamaya and içmiştim, yeminimi anlatan şarkılar adadım.
Her duyan hayran kaldı bu sevdaya, bir sen duymadın.”Duygu mesafe tanımaz” dedim taa uzaklara, bilinmez yollara haberciler saldım.
Şarkılarımı ezberlettim seni bulunca söylesinler diye. Sana ulaşacağımı bilsem bir mektuba posta pulu olmaya bile razıydım.
Ama nasıl bir kaçış ki bu, ne bir iz bıraktın ne de bir haber. Yinede gecenin ortasında bir gün kapım çalar diye hep tetikte yattım.
Uykuları uyunmaz kıldım kendime, rüyaları görülmez. Her tıkırtıda sıçradım, geleni sen sandım. Sensizlik acısı yaşatır oldu beni.
Yediğim içtiğim özlem, sağ yanım hüzün, solumda yalnızlık. Sen gelecektin, tükenecekti hepsi ben yeniden ve hırsla sarılacaktım hayata..Gelmedin..
Şimdi bunca zaman sonra, seni yüreğimde hiç kimsenin dokunamayacağı bir yere saklamışken ve sensiz de olsa hayatın acımasız çarklarında tek başıma ayakta durmaya çalışırken çıkıyorsun karşıma öylemi?
Çıkma..
Kal orada..
Gelişinin bir önemi yok artık. Ben yine öyle kabul ediyorum.
Yani Hiç Gelmedin...
Hayat Güzel Ama Anlayana