Mikail Dede Ateş Yolcusu Şiiri

Mikail Dede Ateş Yolcusu Şiiri

Karanlığın içinden geçiyorum
alev yumağı ile
tren istasyonunun ötesinde
uykusuzluk dolu metrobüslerde

geçiyorum maskeli balolardan
antik siperlerden
ışıl ışıl mağazalardan
ve tüm şehir sığınaklarından

Gidiyorum sessizce
Barışçıl yol kıvrımlarından
Yangınların akvaryumundan
Apartman ve sitelerin

Kesilmesinden sonra
Denizin dişleri ve göz küreleri
Parlıyor
Karanlığın yoğunluğunda



Görüyorum
Bu şehir nasıl içine katlanıyor
Bazen sımsıkı bir yumruk gibi

Bazen bir çiçek gibi, lale gibi
Rüzgarın hareketinde savruluyor

Antibakteriyel kıvılcımlar
Sokaklar kumlu ve tozlu karanlık cökünce
Geçiyorum
Kapitalist dünyanın köklerinden

Ben liderim,ben özgürüm, ben hür
Alev yumağı ile geçiyorum
Mesafe uzadıkça geçiyorum
Derinlemesine korkunun içinden

Gidiyorum
Doğanın misafirperverliğine
Üzüm bahçelerinin ezeli sığınağına
Şarkılar türküler mırıldanıyorum

Masmavi denizin yeşil yosunlarına

Ben hürüm
Gidiyorum
Boylu boyuna
Uzanmak için toprağa
Şarap kadehine düşmek için gidiyorum
Ve atıyorum elbiselerimi cehennemin ateşine

Gidiyorum
Rüzgarlarda yankılanan
Tüm hikayemi
Yakmaya gidiyorum...