Bedirhan Gökçe Dilin Yalan Söylüyor Şiiri

Bedirhan Gökçe Dilin Yalan Söylüyor Şiiri
 
Tohumdun yüreğimde fidan oldun büyüdün,
Ağaç idin bağımda, çınar oldun yürüdün.
 
Nasıl söküldün öyle, çatır çatir içimden,
Köklerin yüreğimde kan revan oldu birden.
 
Çalı çırpı bıraktın giderken yüreğimde,
Hepsi bir kıymık gibi beynimin her yerinde…
 
Dilin ne derse desin, gözün öyle demiyor,
Seni sevmedim derken, dilin yalan söylüyor.
 
Burası Ulus parkı, karşımız Anadolu,
Gönlümün öbür yani ondan böyle sır dolu.
 
Yalnızım bu şehirde, hem de yapayalnızım,
Boğuluyorum gitme, şair olur bir yanım.
 
Yok böyle demiştim ben, yanlış anladım hemen,
Bunun hepsi hikâye, bastan komiğiz zaten.
 
Kendimizi kandırdık, kargalar güler buna,
Birde ciddiye aldık, karganın pabuç damda.
 
Bu koca alemde biz, varla yok arasıyız,
Olmasak da olurdu, varsak yaşamalıyız.
 
Olmayacak duaya âmin demeyelim biz,
Herkes kendi yoluna biz hep böyle gideriz...