Ramazan Çetiner Belki'nin Yankısı Şiiri

Ramazan Çetiner Belki'nin Yankısı Şiiri

Ve sonra taşlar oynadı yerinden.
Ve yankısı duyuldu üçüncü şahsın...
Ne zaman yol alsam,
Bilip bilmeden belirsem,
Yahut belirsen o anım,
Bir üçüncü şahıs belirir,
Ve taşlar oynar yerinden,
Ve yankılanır kayışın her gürültüsü.

Emin olmak gerekir,
Yalnızca emin ve olacak denilir.
Geleceğe emin olmak,
Emin olmak zorunluluğu,
Sevmek, iki kişi yaşamak...
Kavuşmak üç işlem, bölünmeden...
Yaşadığımca korktum bölmeden...
Olsun, bölmek hep korku kaldı.
Ve bölünmedik ya! Birleşmek de olmadı..!
Ve buruk yaşamaklar oldu...
Saklambaç değildi hayat,
Hayata saklanmak? Yahut ondan sakınmak?
Belirir güneşin batışında hüsran...
Ve ebelenirdin; üçüncü şahsın satırında.
Ve taşların yankısında yalnız, yalnızlaşırdın.

Yeniden aşk mı isterdi?
Belki... Belki, yeniden aşık olmak idi.
Sünger çekilmeden, eski sayfada,
Alevlenmeliydi yeniden...
Üçüncü şahsın varlığında yeniden...
Ve yankılanırken alevler...