Kerim Yılmaz Hayata İnat Şiiri | Kerim Yılmaz Şiirleri

Kerim Yılmaz Hayata İnat Şiiri

Gölgem bile terk eder beni çünkü karanlıktayım..
Sen gideli mevsim hep kış, ve hep öyle kalacak..
Yarınlar için yaşıyorum ama yarını yokki..
Kimbilir beyhude bir ömrün son halkasıyım...

Gökyüzünde güneş var ama ben üşüyorum..
Rüzgarın hevesiyle kıpırdayan otlar var..
Bir ben göz kırpmadan ufuklara bakıyorum.
Saatlerce hiçbirşeyi düşünmeden ve beklemeden..

Kaçmak istiyorudum herşeyden ve kaçtım..
Şimdi sessizlik ve sukunet tek yoladaşım..
Mutlu değilim ama mutsuzda değilim artık..
Hiçliği yaşamak zamanın işini kolaylaştırıyor..

Nehre karşı yüzmekten yoruldum belkide..
Akışına bıraktım, boşluk tek tutar dalım..
Akıntıya kapıldım sürükleniyorum sanki..
Belki bir düz ovada bulurum kendimi..

Haykırsam sesimi duyacak birileri varmıdır..
Bu ihtimali bile düşünmedim hiç..
Çünkü ruhum sessiz ve yalnızken..
Kalabalıklar içinde olsam ne farkeder..

Ölmekten korkmuyorum demiyorum artık..
Birden değişiverdi önyargılarım..
Herşeyden korkar oldum bu günlerde..
Ölümden, seslerden ve en önemlisi senden..

Gitme demeyeceğim sana ve bir başkasına..
Hiç kimse bu anım kadar değerli olmayacak..
Ben kendimle başbaşa kaldım şimdi..
Hayata inat yaşamaya karar verdik ikimizde..