Acım ve ben hep aynı sularda yıkandık Yıkık külhanlarda başka acılarla tanıştık Hele biriyle öyle dost olmuştuk ki Sahibine dönme vakti geldiğinde ardından ağladık.


Reklam Alanı

Gönül Duranoğlu  Acı Ve İnsan

Her insan acısıyla birlikte büyür
Ben acılarımı avutmak için beşiğimde salladım
En büyüğünün benden de umarsız olduğunu bildiğimden
İlk umutsuz aşkımı ona bağışladım
 
Acım ve ben hep aynı sularda yıkandık
Yıkık külhanlarda başka acılarla tanıştık
Hele biriyle öyle dost olmuştuk ki
Sahibine dönme vakti geldiğinde ardından ağladık.
 
Herkes kendi acısını ayak sesinden tanır
Zamanla aileden olurlar
Onlara alışıyorum gittiklerinde özlüyorum
Benden ayrı yaşarlar mı bilmiyorum
 
Geri dönmelerini istemesem de ayıp olmasın
Gittiklerinde arkalarından bir kova su döküyorum…
 
 
 



Reklam Alanı

Diğer Şiirler Yazıları
Şiirler

Reklam Alanı

Reklam Alanı