Yakup İcik Sen, Geceler, Ben Şiiri Soluksuz bağırıyorum kimse duymuyor sesimi
Dayanamıyorum, bir an çıkıp gel sen sevgili!
İçimde yığın yığın dert, elem ve keder
Sanki her şey bir,an da silinecek gibi!
Gerdi üstüme geceler zifiri karanlıklarını
Hüznün cenderelerinde sıkılıyorum.
Gemde vurdu ki keder, içli gönlüme
Sessiz ve kimsesiz çıldırıyorum!
Arzular ruhum ay vursun yüzüme, güleyim
Nerde bu talih, bu şans med anımda
Yaşarken ölüp ölüp diriliyorum
Toz duman beynim amansız fırtınalarda!
Saatler geçiyor içimde çoğalıyor varlığın
Lakin uyanırım yoksun, perişan, serseri gibi.
Bir an dalarım hayaller süzgecinden
Yüzün süzülür gelir, ıslanır kipriklerim!
Soluksuz bağırıyorum kimse duymuyor sesimi
Dayanamıyorum, bir an çıkıp gel sen sevgili!
İçimde yığın yığın dert, elem ve keder
Sanki her şey bir,an da silinecek gibi!
