Ramazan Çetiner Vazgeçme Şiiri Neden yazarım bu kadar?
Neden yalnız ve neden dökülemem maşuka?
Neden gün başlangıcında gelir, kadın?
Ve neden geceyi yarılamadan gider..?
Ramazan Çetiner Vazgeçme Şiiri
Bu ezanlar ki, şahittir,
Savaşlar, acılar, feryatlar...
Ve aşklar!
Bir şair, gülden vazgeçtiği gibi,
-lal bülbülün-
Vazgeçer nazdan nazandan.!
Ve yatsı okunur...
İkimize’ye yürümek uğruna,
Bir akşam üzeri, değil! Değil çünkü.
Çünkü geceden itibarlıdır gece yarısı.
Çünkü aşka uyar,
Uyumak vaktidir...
Ağacın sallanası mı var bu gecemside?
Sallanmaktan korkar her düşünen.
Çünkü her aşık, biraz günahkardır.
Ben de aşığım, ben de cennetteki tahıl tanesiyim!
Neden yazarım bu kadar?
Neden yalnız ve neden dökülemem maşuka?
Neden gün başlangıcında gelir, kadın?
Ve neden geceyi yarılamadan gider..?
Bulutların yolculuğuna şahit,
Ay'ın durgun ve sükun gözleri.
Korkusu çıtırdatıyor ateşin...
Kor ateşim, beni
Bu ateş, bizi yakıyor...
Dar ağaçları oldun düşüme,
-insan sevdalısı bir ihtilalci suçluluğum-
Ve düşündükçe seni,
-giyotini boynumda-
Tükendim,
-derim yüzerek Bağdat kapılarından,
dört bir yandan-
Tükenmeye direnirken,
Ve tükenirken...
Çünkü aşk tüketmekti...
Çünkü yüzünden bellidir şairin,
Dilim dilim tükenişi, bir şiirin daha sonunda.
Şair : Ramazan Çetiner
Şiirin Konusu :
Acılar
Ağaç
Akşam
Aşk
Aşklar
Ateş
Bağdat
Feryat
Gider
İnsan
İtibar
Savaşlar
Şahit
Yürümek
