Mikail Dede Mahkumun Gözyaşı Şiiri, Alacakaranlık
Bürünmüş gözlere
Loş bir sokağında bu kentin
Mahkumun gözyaşı...
Mikail Dede Mahkumun Gözyaşı Şiiri
Alacakaranlık
Bürünmüş gözlere
Loş bir sokağında bu kentin
Mahkumun gözyaşı...
Ve
Dilencilerin siluletleri
Yansır maviye solgun
Eski dertler yazılır suya
Karanlık çökmüş kalplere...
Tek ışık
Birkaç sokak feneri
Ve hep kalabalık bu kent
Burda sinmiş lalelere
Meyhanelerin kokusu...
Ve
Şaşkın
Koşuşturan insanlar arasında
Burada
Bir umut bir hayal bir sarhoş...
Küskün insanlığa
Koca bir kentin yalnızlığı
Bu yerde
Mutluluğu arayan hüsran...
Alçakgönüllü ikramı
Bir kadeh zehir
Bu şehirde
Namus olmuş para...
Ana avrat söven edepli
İşini uyduran mert
Dürüst olan namert
Mahşerin süvarisi yakın...
Göz dikmiş yarasalar
Hepsi mazlum kanlara
Yıkanmış
Gecenin yaratıkları...
Tanrı bilmezler
Onların içinde taht kurmuş şeytan
Burda
Sıradan insanlar zavallı...
En aşağılık gözyaşı döken
Dilenci
Ay ışığı nurlu
Yansır gölğesinde...
Dilencilerin siluetleri
Şair : Mikail Dede
Şiirin Konusu :
Alacakaranlık
Ana
Avrat
Ay Işığı
Dilenci
Gölge
Gözyaşı
Hayal
İnsanlar
Küskün
Mahkum
Mavi
Mazlum
Mert
Sarhoş
Sokak
Tanrı
Umut
Yarasa
Zavallı
