Mikail Dede Hava Soğuktu Şiiri Hava soğuktu,
hiç yazılmamış dizeleri,
hiç düşünülmemiş cümleleri,
duvarlara tırnaklarıyla kazırken.
Mikail Dede Hava Soğuktu Şiiri
Hava soğuktu,
beton, duvar ve kapı gibi.
Hava soğuktu,
elleri kelepçeliyken.
Hava soğuktu,
hiç yazılmamış dizeleri,
hiç düşünülmemiş cümleleri,
duvarlara tırnaklarıyla kazırken.
Hava soğuktu,
beton duvarlara,
kanıyla yazarken unutulmuş isimleri.
Ve hâlâ Hava soğuktu,
kendiliğinden çalan ıssız kemanın sesi,
kulağında çınlarken.
Hava soğuktu,
aynalarda,
— görünürken gözlerindeki, kırgınlık.
Hava soğuktu,
poyraz frıtınaya dönüşürken.
Hava soğuktu,
yıkılan çınar ağaçları gibi,
boynu büküken.
— Ve tüm güçünü toplayıp haykırırken,
,, Barış ,,
kimse duymazken.
Hava soğuktu,
güneşi batarken,
sokak lambalarının loş ışıkları gibi.
Hava soğuktu,
gözleri gökte Hilalı ararken,
mehtap hâlâ mavi ile sevişirken.
Hava soğuktu,
tan vaktiyle,
güneş ışıkları düşerken.
Ve Hava Soğuktu,
bir Adam onurlu,
dimdik duruken,
idam fermanı yazılırken...
Şair : Mikail Dede
Şiirin Konusu :
Barış
Beton
Çınlamak
Dize
Duvar
Güneş
Hava
Kapı
Kazımak
Keman
Kulak
Poyraz
Soğuk
Tırnak
