Mikail Dede Gecenin Çığlığı Şiiri, Bu cinnet isyan dolu gecemde
Şu köhne şehrin tüm kiri pası gözlerine renk olmuş
artık uzak dur cinnet saatlerimden
uzak dur aklımdan nefretin dokunulmaz alacasında.
Zeytin rengi gözlerin karanlığın zifiri sevişmesine şehvet sunarken
çarmıha gerilmiş bir dervişin elbisesindeki yamalar gibiyim
Gümüşe çalan martıların şarkısında
seni unutmak için fahişelerin virane bedenleri nefesimi bekliyor
Bu cinnet isyan dolu gecemde
Şu köhne şehrin tüm kiri pası gözlerine renk olmuş
artık uzak dur cinnet saatlerimden
uzak dur aklımdan nefretin dokunulmaz alacasında
Uzak dur! karanlığın kör perdesinde
Uzak dur!
isyanımın haykırışları bir kurşun yarası gibi sımsıkı sarılıyor yüreğime
Sakın aklıma düşme
bu fırtına bu tufan bu isyan seni yakar neron çılgınlığı gibi
öylesine cüretkar öylesine soysuz
gidişin gibi
Sakın kışkırtma bu gecemi
deniz kıyılarına çarpan çığlığın geceyi uyandıran sesi gibi
Sakın bu gece
aklıma düşme puslu bir kabusun koynunda çırpınan soysuz hayallerin gibi…
