Mikail Dede Ah Rebeca Şiiri

Mikail Dede Ah Rebeca Şiiri, rüya geçti rebeca, hüzün başladı vakti geldi, köhne bir şehirde, vakit doldu kirli elbiseleri atalım bayram yaklaştı hatıraların ihtişamını atmanın vakti geldi bir gün bir zaman güçlükleri yeneceğiz.

30 Haziran 2021 Çarşamba 23:44 tarihinde eklendi.

Mikail Dede Ah Rebeca Şiiri

rüya geçti rebeca, hüzün başladı
vakti geldi, köhne bir şehirde, vakit doldu
kirli elbiseleri atalım bayram yaklaştı
hatıraların ihtişamını atmanın vakti geldi
bir gün bir zaman güçlükleri yeneceğiz

ah, rebeca savaş zamanı geldi
travmatik hayalleri satın aldık
bir gazoz kapağına bir bıçak
bir plastik mandala bir tabanca

karanlık baykuş ve karanlık saflarda
dişlerini sıkarak hareket eden lejyonlar

ah, rebeca bu sefer
kanlı hasat kurbağaların kafası kesilmiş
ve kayıtsız bir bakışla kan akarken
sardalyalar sanki bir tabutun içine bastırılmış gibi yatıyor

ritimle yarışan namlular
kalplerin nasıl attığını hissediyor musun
bu gece
vahşet caddesinde, sarhoş bir nağme
karanlıkla kucaklaşmanın zamanı geldi

bu zaman ki aşk ve siyaset gibi değişken
nefret darmadağın bu başka bir şeydir
okul derslerin yerini sokak dövüşü derslerinin aldığı vakitte

soğukta nefesler
hayali özgür üniversitelere dönüştüğü
yerde
kuytu tenha sokaklara diz çöktüğünde
tinerci çocuğun diz çöktüğü yerde
elinde bir ustura saçları karmakarışık gözleri deli


dur o zaman rebeca gör
kalbimiz hayatta kalacak
ölü gözlerinin içine bakarak
ve romantik şiir bırakarak

usturalı çocuk, bir vakit bu vakit
savaş esirlerini tara tara
yumrukla, sulh yakın ayağa kalk
bir şarkı söyle
kan ve dişlerini tükür
yüzünü ellerinle örtme
tapınakları yıkma zamanı

kardeşler, yoldaşlar
bir daire içinde durdu ve bağırdı
vur! vur! yoldaş vahşet
kızıl devrim başladı

kitapları okumaya ihtiyacımız kalmadı
artık siyasi mücadeleye girmeyelim
vakit geldi ne ölüyüm ne de yaşıyorsun
unutulmaya yüz tuttuk bu yeni düzen

öfkem önderlik ediyor sessizliğe
sensizliğin çölünde bir bedeviyim
kızıl dudakların zemzem suyum
mavi gözlerin hatıralarımda deniz

ah, rebeca
bu gece ne sen diri ne de ben ölü

uyan rebeca uyan
yıllarca uyuduğun yeter
ölüm soğuk toprak kara
gel rebeca gel asi kadın
gel bu bir ölüm meselesi


bu kara günde bu vakit uyan
rüzgar manolya kokan saçların
haykırışlarım seni ararken
darmadağın bir gece bu gece
kızıl mitingler oraklı pankartlar

yine her şey mahvolacak
senin yokluğunda
uçurumlardan düşeceğim bin kez bin gece…

Şair : Mikail Dede

Şiirin Konusu :

Mikail Dede Şiirleri

Popüler Yeni