O meş’ um akşamı hatırladım yine Abi
Birden tek tek kapandı evlerin perdeleri
Kara bulutlar kapladı turuncu çatıları
Sıcak zift kokan asfaltlar beyaz şeritlere sığındı.
Yirmiüçü biraz geçe, bir kaç serseriye döşek oldu serin surlar
Bir hayalet gibi süzüldü Yeşilköy’deki kalem uçaklar
Tren raylarının başında duruverdi mavi bir araba
İntihar etmekten vazgeçti son bir kaç dakikada.
O arabanın direksiyonundaki adam sendin
Hayatındaki sığınmacı ben
Kardeşim bir şey oldu mu sana diye korkuyla bağırırken
Bak nasıl da bir asır uzaklaşıp gittik birbirimizden.
Yaşlanıyorum herhalde Abi
O meş’ um akşamı hatırladım yine.
