Genç bir gitarcı dalgın dalgın yürüyordu.
Her zamanki gibi durgun ve dalgındı.
Aklında yine kendisini bırakıp giden sevgilisi vardı.
Sonra çantasından gitarını çıkarttı ve çalmaya başladı.
Gözlerini kapattı ve kendini müziğe bıraktı.
Eski günleri,mutlu olduğu o günleri düşündü.
Kulağına gelen bozuk para sesleri onu hayal aleminden uzaklaştırmaya yetti.
Gözlerini açtığında etrafına insanların dizildiğini ve çantasına para attıklarını gördü.
Daha neşeli çalmaya başladı gitarını...
Akşam olmuştu ve artık gitmeye zorundaydı.
Herkes ona bu güzel müzik ziyafeti için teşekkür etti.
Yavaş yavaş yağan yağmurun altında evinin yolunu tuttu.
Yine düşünceleriyle baş başa kaldı ama mutluydu.
Artık ev kirasını ödeyecek kadar para olmasa da kendine düzen verecek kadar parası vardı.
Eve girdiğinde gözleri muhabbet kuşunun kafesine takıldı.
Muhabbet kuşu görünmüyordu kafeste.
Kafesin yanına gittiğinde kuşunun hareketsiz kafesin dibinde yattığını gördü.
İçi burkulmuştu çünkü o sevdiğinden kalan son hatıraydı...
Daha sonra cebinden Kağıt paraları çıkarıp saymaya başladı ve Gitar çantasını açtı, kalan bozuklukları almak için.
Gitarının içinde bir Kağıt gördü.
Açtı ve okumaya başladı.
Not sevgilisindendi:
"Demek hala bizim
şarkımızı çalıyorsun. Biliyor musun bugün bendeki muhabbet kuşu öldü. Sanırım ayrılığımıza daha fazla dayanamadı. Ama biz insanız dayanabiliriz değil mi?gidiyorum artık buralardan bu Gün son günüm.
Sende biliyorsun gitmek zorundaydım.HOŞÇAKAL..."
Yüreği sızlamıştı.artık onunla aynı şehri paylaşamayacak olma fikri onun için çok zor geliyordu.
Birden ısrarlı bir şekilde kapı çalmaya başladı.
Kapıdakinin o olduğun hayal etmiş ve bu hayali bozmamak için kapıyı açmamıştı.
Sonra yatağına uzandı ve uyudu. Bir Daha Uyanmamak Üzere...
Zeytin Ağacı