Güner Bulut Güz Vakti Şiiri Başım öne eğildi
Aklım hatıraları sildi
Bildiğim ben bu değildi
Güz geldi yaprak döktü.
Güner Bulut Güz Vakti Şiiri
Başım öne eğildi
Aklım hatıraları sildi
Bildiğim ben bu değildi
Güz geldi yaprak döktü
Hayat ağacım
Geleceğe yol aldı
Anam babam ve bacım
Benimde yaprağım
Baksana döküldü bir bir
Ormanı yanmış gibi
Çırıl çıplak toprağım
Hey hat koşuşup dururken
Şimdi elimde asam
O azgın ve haşarı ben kimdi
Şimdi ne korkum var ne tasam
Kaptı elimden serseriler gibi
Koşup tozduğum sokak
Göründü artık hayatın dibi
Ya simsiyah örtü
Ya aydınlık ap ak
Aynı kıvraklıkta oysa
Yine serçeler kuşlar
İsterim yollarım düzlük olsa
Ama önümde aşılması zor yokuşlar
Şair : Güner Bulut
Şiirin Konusu :
Azgın
Bacım
Çıplak
Düzlük
Güz
Haşarı
Hayat
Kıvraklık
Korku
Kuşlar
Orman
Örtü
Serseriler
Simsiyah
Sokak
Toprak