Güneş vurunca denize
Parlayan taşlar gibi ışıl, ışıl gözlerin derin, derin
Aklımdan geçenleri okur ama konuşmaz
Anlar halimden gülerken erir içim
Uzun zamandır huzur ararken
Aşka artık inanmazken
Sözlerim hep yalanken
Ne kimseyi görüyor gözlerim
Ne direniyor ruhum
Anladım halinden Yunus’un
Pişman olmamak için
Çok geç kalmamak için
Kim ne derse desin bizim için O ve ben birbirimizi
Hep kollarız kalplerimizi
İçimizde rüzgâr eser
Ayıramaz ellerimizi
