Düşer yine hasretim gözlerimden olur satır satır sen kokar her bir harfim.
Geceleri yıldızların bulutlar arasından çıkacak Ay’ı bekleyişleri gibi bu gözler de senden gelecek bir ışık bir iz bekliyor.
Gideli aylar olmuş her saniyesi sensizliğe boğuldu ve ne acı bak hala boğuluyor!.. Üzülmesem de artik eskisi gibi sensiz kaderime yinede bazı geceleri senli düşüncelerime engel olamıyorum.
Bu bitik halim beni gözünde küçük göstermesin güçlenmesin beni seven alayın
Yüreğimi aşka tattırıp batırdın hayallerimi. Unutmayı bilmeyen Meleğe “ unut “ demek yakışmadı inan, ya bir inat uğruna açtığın yaralar?
Adı beden taş değil yürek ki; senin vurduğun bu yürek seni sevendi…
Akla sığmaz emekler hayaller mutluluklar taşıdı engellere rağmen,bu gücün bu sevginin nedeni seninde sevdiğin sevdamızdı..Sevda yolunda sonsuzlara ölümsüzlüğe el vermiş
bütün dağ taş diken üstünde yürümeye varız diyen iki melek..
Ne çok eskimişiz bizimle beraber o güzel duygular yeminlere tutunan bir sevda bir kelime ile nasıl derin acıtılmış, bir kalbin içinde kan-revan çırpınıyor…
“Belki bir gün”le başlayan cümleler içinde unutulmaya unutmaya…
Hükümlülük istemeden bir kalbi üzen SEN, istemeden o kalpten seni çıkarmak isteyen BEN ve bunu başaramayan BEN..Buna kızan beni içten içe yakan yıkan GURURUM!
Gel artik bilinmez uzaklardan sustur içinde bittiğim Gurur’u..
Unutmayı öğret bana içimden firar et kendini!!!
Aşk Yemini